Ali İsmail'im Şiiri - Nedim Çekin

Caddelerinde söylenilen bi türküydü
Ovalarında akan bi dere,
Dağlarında açan bir kır çiçeği gibi nadide
Mezopotamya idin

Sen anay'dın
Babay'dın,
Yar'dın,
Oğul'dun,
Sevgi pınarında içtiğimiz suydun.

Sevdası elinden alınmış yetim bi ana bıraktın ardında
Birde gözyaşı

Ey güneşin biricik evladı
Yürek dağlayanım
Bağrıma taş basıp ta ağlayanım

Yüreği yanık
Gönlü harabe
Bedenimi tutsak ettiğim alanım

Kara gözlü,
Al yanaklı,
Bal dudaklı ceylanım.

Bir umut
Bir can
Cemali ile nur saçan
Hüsününe kurban olduğum
Oğul oğul diye ardından gözyaşlarına boğulduğum Ali ismail'im
Hüzünüm,
Kederim ve acılar için de kıvranan koca yüreğim