Sen aklımdan çıksan bir an
Benim kalbim olur viran
Çünkü onu saray yapan
İçimdeki sensin aşkım
Aylar vardı gelip geçen
Mestâneyim bugün yine efkâr i aşk ile
Bir haldeyim ki anlatamam sorma nâfile
Saldım divâne gönlümü engin denizlere
Firkât deminde ağlayarak vurdu sâhile
Yapraklar toprağa salınır ve düşer
Gün batarken yüreğimde barut kokusu
Kahverengi gözlerinde hayaller pişer
Gözlerinin kahvesidir hayatın süsü
Ve mutluluktan bahseden masallar kadar
Uysaldır gülüşünde yaşamak tutkusu
Bulutlar geçiyor yukarıda pembe bulutlar
Içimde diz çökmüş ağlıyor bir çocuk
Sırtını geçmişe yaslayan ağaçlar kadar
Ağırlaşan sonbaharın da rengi buruşuk
Bulutlar geçiyor yukarıda mavi bulutlar
Sümeyra dağlara düşer de gölgem
Unuturum şehrimi kar çiçeğinde
Ne olur mevsimler nerdedir bilsem
Baharı bulsam yaz kelebeğinde
Gün olurdu sabahı bulmayan gecem
Çıktım bugün sabahla beraber düşüp yola
Geldim denizde rüzgarı sarsan bu sâhile
Rüzgar serin serin esiyorken alevlenen
Kalbimse çırpınırdı yürürken yavaşça ben
Sessiz bir gecenin ortasıymış ayrılık
Ne bir damla ışık var ne de güzel gözlerin
Zaman ilerlemiyor ki gecede kaldık
Artık aklımdan çıkmayacak sözlerin
Üstünde eski bir palto kalmıştır
Adını bilmediğim karanlıklara
Bir ışık misali aktın da gittin
Ufuklara sis çökmüş,ruhumda yara
Ayrılık ateşine yaktın da gittin
Geçerken nmevsimler böyle sıra sıra
Dallarda kumrular gibi bir yâr gerek bana
Deryâda inciler gibi gülzâr gerek bana
Dert söyleyen şairden usandım yeter yeter
Rind meclisinde mey dolu sâgâr gerek bana
Görsek biraz bahârı bahar faslı gelse de
Tekrar bahar bu şarkıyı şehrimde çalsa da
Gelmiş bahar bu şehre, değişmiş şehir hemen
Artık şehirde kış gidiyor nâmı kalsa da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!