Ali Gülsoy Göreleli Şiirleri - Şair Ali ...

Ansızın bir güzel düştüm aşkına
Büyüledi beni döndüm şaşkına
Tutuldu varmadı gönül farkına
Allahım ben onu çok seviyorum
Ne yapsam ne etsem bilemiyorum

O aşkı yaşarken biz İstanbulda
Şarkılar söylerdik geçerken yolda
Sevgiyle sarıldı o iki kolda
Tanır ikimizi bilir bu şehir

Tutulan her dalda ağaçlarında

Bak gönül sen bana aşkın sorarsan Bir zalim peşinde koşarsın derim Gitti o vefasız yar yok ararsan Görür hep düşünde yaşarsın derim Bak gönül çok sevdim yeteri kadar Herkes yaşıyormuş kaderi kadar İçinde yer ayır değeri kadar Yorma sen kendini şaşarsın derim Kapılma bak gönül derin duyguya Kaybedebilirsin düşme korkuya Şöyle bir kendini çeksen sorguya Boşuna dert dolup taşarsın gönül Bak gönül aynaya gör bu halimi Bu kadar sevmesen öyle zalimi Çaresiz bağlama kolum elimi Amansız dertlere düşersin derim Zamanla bak gönül herşey durulur Bizide sevecek biri bulunur Yeni aşk tahtına gelir kurulur Zor günleri böyle aşarsın derim

Aşk isterdim rengi kalsın beyazda
Yar beni anlasın sevsin birazda
Her mevsim yaşansın baharda yazda
Bana bu günleri ara bul kader

Ömür akar gider aşkım geç kalır

Bana aşkı anlat gönül dilinden
Dinlerim ömrümce inan bıkmadan
Tut elim bırakma gitsin elinden
Yaşarım yanında canın sıkmadan

Öperim saçını takar tacını

Gelişinle bu geceme aydoğdu Seni gördüm aşka özlem kayboldu Senden önce sanki ömrüm zayoldu Bir ses bana beklediğin yar diyor Sanki mutluluğu taktım koluma Yüzlerin bir ışık tuttu yoluma At sen kollarını dola boynuma Gözlerin çekiyor beni sar diyor Aslıdan mı gelir o yakışların Kirpiğin ok gibi yay mı kaşların Bana ümit verir o bakışların Benim de sende bak gönlüm var diyor Bu zaman hep dursa saat yarımda Hiç ayrılmasak biz bugün yarında İçimde bir his var senin yanında Gördüğün rüyayı hayra yor diyor Burada bitirsek bütün hasreti Duymak istiyorum senden eveti Bir ömür benimle aşka daveti Kabul eder misin gönlüm sor diyor

Ayrılık sel gibi aktı aradan Aşka köprü kurup geçemedik ki Hasretin acısı yaktı sonradan Ne kadar çok sevdik ölçemedik ki Seni bana gün gün yasakladılar Arayan gözümden hep sakladılar Bu ayrılmamızı çok beklediler Ellerin elinden kaçamadık ki Falcılar da dedi bakıp falında Kara bir yazı var sizin alında Biz iki goncaydık aşkın dalında Bahar yazlar geçti açamadık ki Yalanla andılar hep adımızı Acıyla bozdular aşk tadımızı Açıp durduk ama kanadımızı Baktık mutluluğa uçamadık ki Mecnun Leyla gibi sürgün ettiler Açıp aramızı dargın ettiler Yülen yüzümüzü durgun ettiler Biz dostu düşmanı seçemedik ki Bizim aşkımızda gözleri kaldı Dediler hep yalan sözleri kaldı Sürdük aşk bağını izleri kaldı Ektikte sevgiyi biçemedik ki

Ayrılıkta varmış gönül tahtında
Hüzünler oturmuş sevda tahtında
Kuytu bir köşede ağaç altında
Benden hep elini çekti vefasız

Efkarım üstüne vursun çalgılar

Ayrılık üstüne şiirler yazsam
Ellerim yorulur ben yorulurum
Efkarım çoğalır yar kime çatsam
Kalemim kırılır ben kırılırım

Sevdim köle gibi seni ilk günden

Ayrılık içine oturdu gönlüm
Anılar ortaya masa kurdular
Hasretle maziye götürdü gönlüm
Gözlerim hep yaşlı bakıp durdular

İmkansız yasaklı sürüldü sevdam