Ali Gul Şiirleri - Şair Ali Gul

Dostların olmalı


İnsanın dostları olmalı
Düştüğünde yanı başında
El atıp kaldıracak kadar yakın

Sakal da keremet olsa
Keçi padişah olurdu
Irkcılık da mahsum kalsa
Hitler bir ermiş olurdu.

Ezme sakın ğaribenı

Hemi arkadaşsın yoldaşsın bana
Güzel bir insansın can katan cana
Bir gülüşün huzur verir insana
Sana dert yanmasam kime yanayım.

Yüreğimde yanan kor,kor alevler

Oku insan kitabını
İnsansan kendini tanı
Bir melun kırar sazını
Tel bilmezlere inanma.

Bu benden bu ondan deme

Yaşam denen serüvenin başında
Bilemezsin gelecekte neler var
Ömrümün baharı yazı kışında
Bozulmuş bağlarım dallar perişan.

Tasalanma yaşanacak yaşanır

Ey benim doğmayan sabah yıldızım
umutlerım uzak sen uzaktasın
Kurudu ırmaklar akmıyor sular
Pınarlarım uzak sen uzaktasın.

İstemem sitemle olan aşkını

Niye soruyorsun şimdi halimi
Bu hallere koyan sen deyilmisin
Yıktın ocağımı büktün belimi
Bu hallere koyan sen deyilmisin.

Yaktın yüreğimi duman tütmedi

Havandan geçilmez forsun bin para
Çalışıp yemezsin sen yüzü kara
İnsaların başı düşünce dara
Bir de sen vurmaya utanmadınmı.

Çifci sürüp tarlasını ekerken

Gitti ama göremedim
Saçlarını öremedim,
Doya, doya saramadım

Değer verme cahiller boşuna
Zehir katar ekmeğine aşına
Tepeler sofranı düşer peşine
Düşse de bitmez kini tükenmez.
Sözden anlamaz.