Uyuyan hayatlara matem çalan hava
rüzgarın yakmasada... boguyor
güneşin ısıtmasada, eriyorum
Bi okyanus Kalmıştı ona da perde çekiyorum
sabah dikiş tutmuyor,acı çalıyor hatıralar
uyku acımasızlığı bitiyor herkesi
aklım alacakaranlık bir sahil
dünyadan arta kalan yazılarla bütünleştim
özgürlük dilimde okunan yalan kadar samimi
ama sesimi sadece yalnızlık anlayabilir
beni kendime getiren herşeyde birazlık
Haklı olduğun zamanı anlayamazsın
Ne kadar haklısın deselerde
Ne kadar hak verselerde
Haksızlığa ugramışsan haksızsındır hep
Bi başına umutlandırmasın o sözler seni
Şafakta Sökerken gözlerim
Mavi Gecede Dolunay gibi severken
Sevimsiz şeklini verirken karanlık
Ellerin yine hangi çaresizliğe kelepçe vuruyordu
Beni Hangi gitmen tehlikeli gösteriyordu...
Ben Kutlama Meydanlarındaki
Gece Lambalarına Bakarken Çok İçtendim
Loş Işıkları Caddeleri İzlerdi
En Kötü Dramı Elektrik Almasıyla İlgiydi
Bu konu Yüzü den Onu Hiç Sevemedim...
pek de anladığını sanmıyorum beni
senin için onca geceleri boşuna uykusuz yaşamışım gibi
ama elimde değil göz kapaklarım sana mahcup olmamak için
gözlerini kanatır yinede iyi direnir
bekleme boşuna
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!