aynı bahçedede olsak
biz aynı olamayız
adımız gül olsada
farklıyız biz seninle
aynı kokamayız
yalan olmuş bu hayat
gölgesinde kalmışım
onca acıdan sonra
ben dersimi almışım
sahte ağlayışlara
Öyle bir ayrılışım vardı
Adını ne koysan az gelir
Gözlerimden süzülen yaşlar
Yalnız ne çektiğimi bilir
Gittim gidiyorum sessizce
Kalemi kırılmış yürek gibiyim
denize savrulmuş kürek gibiyim
halimiz görenler ah vah ediyor
boşuna dikilmiş direk gibiyim
kanadım yorulmuş uçmaz bedenim
takatim durulmuş koşmaz bu tenim
terziler hazırdan kumaş dikiyor
hayalim vurulmuş şaşmaz kefenim
ALİ FAİK ŞEKER
02/02/2010
İSTANBUL
Uyanışlar hep aynı
Koğuş kalk narasıyla
Giyilen elbiseler
Yarı açık gözlerle
İki katlı ranzalar
hayatı yaşadım
ama özetleyemedim
tek tek çevirdim sayfaları
seni aradım beni aradım
yok tek bir cümle bizden
tek bir iz sevgimizden
evin bir köşesinde
çekilmiş mahsenine
isyanın ötesinde
kızıyordu kendine
hapsolmuştu sözleri
Yarimi eller almış
Beni yalnız koymuşlar
Görenler haber salmış
Sevdiğini vurmuşlar
Vurdular sol yanımdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!