Ali Ekber Şiiri - Cafer Taşkın

Küçük çocukken, kocaman hayaller kurardık
Köyümüzün bıçkın delikanlısıydı onlar
En çok da ona benzemek isterdim
Bakışları sertti, yüreği cesurdu
Hani gözü kara derler ya işte öyleydi
Haksızlığa, zorbalığa direnirdi
Hiç kimseden çekinmezdi
Yeri geldiğinde bir çocuk gibi ağlardı
Onun da belki elinde değildi
Yaradılışı, yani tabiatı öyleydi
Ama ne olursa olsun, hep onun gibi
Daima onun gibi biri olmak isterdim
Çünkü bir tek onun bakışlarında vardı,
O devrimci ve firari CHE bakışı
O kendine has gülüşü, sigara içişi
O dünyanın altını-üstüne getiren,
Kendi canını hiçe sayan,
Bildiğinden milim şaşmayan
Yanlıca ve yalnızca ona has hareketlerdi
Ben daha küçüktüm, o çok büyüktü
Ağabeyimizdi, köyümüzün korkusuz Ali Ekber’iydi
Bir müşküle düşünce başımız aklımıza ilk o gelirdi
O yüzden ben küçükken hiç korkmazdım
Kötü adamlar da kimlerdi ki
Bize yanlış yapar mı başka köyün çocukları
İmkanı yok, Ekber abimiz vardı
Çünkü kimse ona bulaşmak istemezdi
Onun o deli cesareti derler ya işte oydu sebebi
Hain eller fırsat kolladılar ve korkunç film çekildi
Kahpece bir senaryo yazıldı
Nihayet dediler ve ortam da bozukken
Kalleşliklerini gizleyerek, sahneyi hazırladılar
Çünkü rahatları kaçmıştı, çünkü ondan kurtulmaktı dertleri
Bir gün kara haber geldi
Çocukluğumun tek kahramanı vurulmuş dediler
Ali Ekber abimi haince vurmuşlar
Artık içimde bir sızıydı
Artık kimsesizdim
Umutlarım yıkıldı
Hep derdim
“Ona kimsenin gücü yetmez”
Çünkü ona ölüm yakışmazdı
Konduramadım bu acı sonu
Hiç yakışmazdı o delikanlıya
Kara topraklar…
Neden bu kadar acımasız bu dünya
Ne oldu şimdi mutlu musunuz?
Şimdi o yok artık, rahat mısınız?
O CHE bakışlı, o kendinden bile geçen, cesur yürekli
Hep benzemek istediğimiz
Giyimine, kuşamına, konuşmasına
Kısacası her şeyine hasta olduğumuz
ALİ EKBER yok artık,
Yıldızlar içinde, rahat uyu abim
Belki görüşürüz başka bir alemde
Bu dünya güzel değil zaten
Çekilmez rezilliklerle dolu..

İzmit - Yuvam Akarca - 13.05.2013 - Saat: 04:30/05:55