Ne ellerim erişir ellerine
Ne kulağına bir çift sözüm
Yorgun aksak bir adam gibi
Yollarında seğrir sol gözüm
Yer zaman mekan fark etmez,
Aniden düşerim aklına!
Her köşe başında benim,
Her sokak ben,
Her cadde ben...
Her şiir benim,
Ne sordularsa söyledim!
Ellerimden tuttu dedim,
Gözlerime baktı dedim,
Sevdi, sevdim dedim...
Ne sordularsa söyledim...
'' Yaşanmış ya da yaşanması mümkün olay''
Hatırlat hadi ne olur, unutmuşum ben;
Ne zaman vazgeçecektik birbirimizden...
Oysa ben güvenirdim sana,
kendimden bile fazla.
Biraz evvel, biraz dün, biraz yarın...
Biraz siz, biraz biz, biraz onlar...
Biraz örf, biraz el-alem nedere,
hibe ettik, tükettik sevdamızı...
O kadar yüksek ve kalındı ki duvarlar,
yenildik çaresizliğimize, korkularımıza.
Şuçlamak kolay, akla sen kendini
Bırakma beni deyip, giden sen değilmisin?
Kim haklıysa elbet ersin muradına;
Hayal tarlamın has bahçesine,
Hardal tohumu eken sen değilmisin...
Var olan bir şey yok olmaz mış sevgili!
Sessizliğin sonunda ses,
ömür denen günlerimizin sonunda ölüm
ve her ölümün sonunda
yeniden yeni bir başlangıç ve döngü...
Bu kaçıncı sonumun başlangıcıyım bilmiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!