Üzülme be ustam
Üzülme be anam
Üzülme be sevdam
Üzülme yoldaşım
Üzülme kardaşım
Dava arkadaşım üzülme
Bilmesem de gününü, ayını, yılını
Bu dünyaya geldiğim günün
Az değil geçen zaman
Yarısı geçmiş bir asrın
Kaç yılı kaldı bilmem
Çoğu geçmiş bu ömrümde
Vazgeçemedim
Vazgeçemedim İstanbul senden
Bilmiyorum neden
Seni görmek ümidimi beni bağladı İstanbul’a
Kader mi bilemedim
Kaç milyonluk şehir diki şu İstanbul
Yazacak bir şey kaldımı
her şeyi yazmış olamam
daha ne yazdımki hayata dair,
yaşadıklarımdan
yaşananlardan
biir satır daha
Davetini biliyorum Tanrım
İcabet edeceğim elbet
ancak
bitmeyen işlerim var hala
Seninde bildiğin şeyler
Belki
Seni düşünürüm
Hayal ederim ellerini ellerimde
Gözlerini gözlerimde
Saçlarını tenimde
Burnumda hissederim
Dünyanın tüm güzel kokularını
Ortasında kaldım hayatın
Sanki yaşarken araftayım
Bilmiyorum inanki
Bilmiyorum hangi taraftayım
Sağıma dönüyorum yoksun
Soluma dönüyorum yoksun
Seni düşünüdüğüm saniyeleri
Ördüm gönlümün tezgahında
Saçlarına taç yaptım
Zaman Kuşağından
Lütfen takarmısın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!