(3 Haziran)
Vera bugün bir tek sen mi ağladın sanırsın
Senin mi? yüreğin koptı yerinden
Bir tek senin mi ? aşkın öldü
(Bir Zambağın gözlerindeki Dünya)
Arka bahçemizin ıssız bir köşesinde
Gözlerin gibi Kara
Bir Zambak filizlendi
Adını verdim ona Zehra
Doğaya ve doğa ötesine dayır
Tüm kışların sonunda vardır Nevruz
o Ateş ki müjdesidir Bahar'ın
Sanma ki o kışın soğuğu sonsuz
kıvılcımlar yoldaşıdır rüzgarın
(Uçar pembe Düşler Kara rüzgarda)
Üstüme üstüme, geliyor gece
Birden yüzün, beliriyor, duvarda
Hatlarının, her biri bir, bilmece
Cevap gözlerinden, Coşan Pınarda
(Yüzleş kendinle)
İşte gökyüzündeki Pembe bulutlar düştü
Uyan artık gördüğün ne hayal nede düştü
Gösteriyor kendini Bütün çıplaklığıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!