Ali Cengizkan Şiirleri - Şair Ali Cengizkan

Benim gönlüm hep sendedir anımsarım.
İlk görüşümdür ceren isimli dükkanı.
Gümüşçünün önünde iki sevgili bekler,
Menekşe kokusudur duyduğum bayram sabahı.
İçilen çaylar ve sevgiler hep yarım.

Ve canlıymışçasına, hergün onu sulardı.
Yağız tenindeki su buharlaşsın diye
Düğmeleri en bıçkın küfürlerle açardı:

Çiçekçiydi, yaprak bitlerini öldürmeyen.
Fotoğrafçı, savaş yıllarına rötuş yapan.

Haydi gel,bir kere daha deniyelim,
Mutluluk hakkını kaptırma başkasına.
Solfasol otobüsüne binelim,sıkışıktır,
Yakın olmanı istiyorum bana,
Asu gel,bir kez daha deniyelim.

Bahçe tarumar. Ama gözler önüne serilen
Görüntünün sesi mi olmalı sözler? Serçe
Cıvıltıları, çan sesleri, at pislikleri,
Rüzgarın kuru yapraklarda bıraktığı
Hışırtı yapışıyor sanki yirmi yıldır
Kullanılmayan bahçeye, babanın ölümüyle.

Sonra yürüdüm hiç geriye bakmadan
Piyangocuları, kebapçıları, biracıları bırakarak
Bacaklarının kalınlığını falan bırakarak.

Kendimi sorguladım çırılçıplak.
Bağırsam dağlar bağırırdı, yatsam odalar

Kuşlar insan değildir, ötmüyorum.
On mu vardı ayrılığa,oniki miydi?
Fıstığı rakıyla soyarak yiyin.
Bir miydi yaşanılan yoksa iki miydi?
Yalan da söylerim,kuşları anlıyorum,

Böyle dedi kaya mezarını temizleyen Rüstem Usta.
Taş da çürür
İncir kokuşlu dar sokakları aştınsa, görmüşündür
Kıyıda, küçük bir çocuk taş atıyor suya
Taş da çürür
Eğil biraz, paslanmış kıyı babasına tutunarak sark

Seni severim dediğinde duydum
İplerde parça parça sevgimi.
Ne zaman mektup alsam..,
Sonuçsuz ve saçma kederimi
Senin sözlerinde kuruttum.

Taş düştüğü yerde kaya
Taş düştüğü yerde gömülür bir boşluğa
Hey nöbetçi, bu kör karanlığa
Dokun, yansın ellerin, yansın ellerin.

Ellerinden dudağına ve ağzına taşan o meyve

Bir aşkı şiddetlendirmek olabilir mi
Bir sesi, bir bakışı, bir sarılışı
Ayaklarımız yerdeyken ama, suda
Ya da salda gidiyoruz ırmak ağzına
Ağız dediysek o da bir çağrışım, içinde
Hurma kokusu bir dil taşıyan, gökdil