Sancıların şahlandığı gecelerin rahminden
Sıyrılıp güne uyanan sabahı
Bahçeme bir umut sanmıştım…
Göbeği kesilen kan çiçekleri
Güya yağmurlarla yıkanıp
Güneşin koynunda güllere dönecekti
Olmadı.
Maske ile evcilleşen karayı
Kim bilirdi ki
Alnımın akımı bilecekti…?
Yanılmışım.
Şimdi,
Ali Cengiz oyununda
Kapılar kapandı ışıklar söndü
İçerde,
Kederin ahı, fitnenin zaferi var…
Kayıbım,
Dal ve gül
Kazancım,
Namerde muhtaç olmayışım…
Kayıt Tarihi : 24.5.2010 22:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
...
![Sebahattin Altınpınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/24/ali-cengiz-oyunu-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)