Her şeyi herkesi bırakıp birini istemek,
Terk etmek kendini onun gözlerinde
Hiç yaşamamışçasına.
Atmak acı elbiseyi üstünden
Ve sevmek birini yeniden ve yeniden.
Zamanın kargaşası ve çıldırmışlığı içerisinde
Pek bulabileceğimiz yer yok galiba!
Umut edilmiş bir kaç şeyle nasıl yaşayabilir ki insan?
Bir şeyleri akıldan atmaya çalışmakta yetmiyor
Kurşun izlerini sayarken bir beden üzerinde
Artan sayıları hangi mantık kutsayabilir ki?
Tam bir yıl oldu.
Koca bir savaştan yorgun döndü savaşçı.
Elinde nasırları, kirlenmiş saçları; çamurlu, yanık teniyle
Avuçluyor şu ânı.
Kaygılarını tuzlu denize döküyor,
Şafağın ışıklarını içiyor gözleri.
Yükselmek yaraşırdı kartala,
Rüzgarla kucaklaşmak,
Enginleri alabildiğine giyinmek,
Yükselmeli göğün engin maviliğine dek.
Onu düşüren avcı haindir,
Engelleyen rüzgâr alçak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!