Bir varmış, bir yokmuş, böyle başlamaz bu şiir,
Gönlüm mağrur, kelimelerim suskun,
İlk ben yazmıyorum ey şehir,
Haddim değilse affımı diliyorum.
Bir masalsın ey şehir, şairlere nisbet,
Sözler seçilir tabirin için
Endamına metihler yakışanım
Yollarına nice güller saçılır
Gülüşü yüzüne gül kadar yakışanım
Paralar pul olur pazarında
Karanlık karardı hüznünü demliyorum gecenin
Bilirsin ilki değil son da olmayacak matemim
Bu acı bu gerçek cilvesidir kaderin
Beklemenin vefasını dostlar böyle öderim
Gün açar güneş yükselir hezeyanım olur
Beyhude akar gider ömrüm
Bir nefes bir iç çekiş
Ferman kudretin kundağında
Şekiller uykuya belenmiş
Heyulâ kaplar benliğimi
Zaptı tutulmaz mazeretin
Derilmemiş çiçekler ülkesinde yolcuyum
Azığım; sevgi, sabır, merhamet
Gurbeti benim bu yolun
Gurbetçilerim istemez benden atalet
Yürüyorum menziline kilitli beynim
Yolun sonunda ışıklar görüyorum
Yaş otuz beş bilmem yolun neresi
Beşikten mezara ince ve keskin
Bir ben değilim bu geminin yolcusu
Avuntusu güzel gençliğin çok sesli korosu
Bahar çiçeğiyle sevilir toprak kokusu
Ayna ki
Bakışlar kırılır derinlikleri kaybolur ufukların
Sen olursun birde karşındaki sen
Hangi gözle bakarsan bak
Karşında kendini bulursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!