Ölümün kucağında
Babaannemin salıncağı
Salınır habire
Kıyıdan kıyıdan gideriz uca
Üşüyen bir çiçek
Değince saban demirinin ucu
sürülen toprağın bedeni uyanır
kucaklar sevgiyle gelenleri
örene saçılan tohumu
zaman çöker birazdan
Güz, toplama zamanıdır yaz sergilerini
toprak damda koşuşan yağmur telaşı ile birlikte
kara mürdümleri, kurutulmuş elma dilimlerini
külle sarartılmış üzüm hevenklerini ıslatan hüznü
giderek eğilir gün, gölgelenen bir yüzle
Kaç ömür geçti böyle sessizce
kaç soluk, fırtınalı gün ışığı
sayısız öykü saklayan bir yaşam
eskimeye yüz tutmuş kaç güzel sevgi
iz bırakmadan uçup gider elinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!