GÖRDÜN MÜ?
Yaptığın onca zulmü, beğendin mi nazlı yar
Yıktın viran hanemi, gamla doldum gördün mü
Yalan dünya vefasız, hepten eyledim zarar
Sarardı gül cemalim,dertle soldum gördün mü
Hakkın emri ile balçık çamurdan
Mayası var olmuş, Turabdır İnsan
Ayrı bedenlerden, bir damla sudan
Dünyaya sunulmuş, Lütuftur İnsan.
Bir çiğnem et oldu, karışım sudan
Yüce dağ başının, harı kendine
Dumanını sormak, bana mı düşmüş.
Deli gönül, sığmıyorsa bendine
Nedenini sormak, bana mı düşmüş.
Güneş tutulmadan, ziya bilinmez
Bir bütünden yaratıldık, biz ama
Cemalde İnsana, ne güzel uymuş
Sohbete tat verir, bağlama ama
Bal yapmak arıya, ne güzel uymuş.
Edepli yaşamak, her fertte amaç
Kısacık ömrüme, çok şey sığdırdım
Bir mürşide, sunamadım ben beni
Tüm dertleri katar, katar yığdırdım
Satır yetmez, yazamadım ben beni.
Bir sırdaş edindim, bağlama sazdan
Gözyaşını nedir? Böyle döktüren
Bir gönüle, sığmıyordun hani ya
Gençlik yıllarında, zoru söktüren
Kimseleri takmıyordun? Hani ya! ..
Güvendiğin dağlar, olmadı yârin
NE FAYDA
Ömür vaden, dolunca
Beden, toprak olunca
Melek, sual sorunca
Dil dönmezse; Ne fayda
Yetmiş üç milleti, sevmekle başlar
Bir bütün görmektir, eli sevginin
İlme hizmet eden, cahili haşlar
Bilmek Fikretmektir, dili sevginin.
Kâinatı, halk eyleyen yaradan
Zulüm nefret kan tükenmez, şakilerin dergâhında
Vurur alır hiç acımaz, vicdan yoktur kalpgahında
Varma sakın sofrasına, balda varsa kaymağında
Zehir olur kursağında, yenmez aşı MUHANNETİN
Bilmez senin varın yoğun, huzur bozar neşe bulur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!