Mahkum ederken beni mahsun çöllere
Son sözler söylendi sanıyordun öylece
Gözlerdir bir şairin yegane tercümanı
Sözler hep yarım kalır iletemez irfanı
Bir şair ki biraz mahçup biraz müstesna
Nezih kelimeler tüketiyorsa sana
Geçmişin acısını yaşarken
Bir anda boğulursun hüzünle
Hüznün gözyaşı olurken
Ölümü düşüneceksin tek çare
Ölüm bile fayda olmazken
Yüreğin yanacak hasretimle
Sessiz bir limanda bekliyorum seni
Ortada ne sen varsın ne haberin
Denizle konuşuyorum bir harf söylemeden
'Gitti o, daha ne bekliyorsun? ' diyor.
Gülerek, denizin yok ki kalbi
Nasıl anlasın halimi, diyorum.
Sensiz soğuk geçiyor sonbahar
Üşüyorum, buz tutmuş yüreğim
Dökülen yapraklar mı yoksa
Gözyaşlarım mı ayırt edemiyorum
Tüm güzellikler soluyor sen olmayınca
Kararıyor gözümde dünya
Gözler anlatırmış yalanları
Ben dünyadaki tek yalancı
Firar etmiş ruhum bedenden
Yine de vazgeçmem senden
Batıyor tepelerin ardında güneş
Bir damla aşkın yeter
Dünyalar fethetmeye
Bu can beden terkeder
Sadece seni görmeye
Bir delikanlı harap oluyor
Hayatın kara maskesi ardından
Bir bakıştı yüreğimi ısıtan
İhtiraslar eşiğinde yontulan kalbimi
İhanetlerden kurtaran peri
Masallara döndü bir anda dünyam
Gerçekleşmek üzere arayışında olduğum rüyam
Kaç bahar geçti bu şehirden
Kaç mevsim değişti
Kar yağdı buralara, eridi
Su olup gitti, tıpkı senin gibi
Yoksa hiç mi gelmemiştin
Sadece bir serap mıydı
Hayatın anlamsızlığıyla geçiyor boş saatler
Her an seni düşünüyorum,
Seni düşlüyorum en güzel hayallerde
Hepsi birer hayal, ama en az sevdam kadar gerçek
Benim kadar çaresiz, senin kadar ulaşılması imkansız…
Her dakika bir intihar sebebi, yaşamak için tek neden;
Sözcükler düğümlenmiş yine boğazımda
Çıkmıyor dudaklarımdan dışarı bir harf
Beynim iflasın eşiğinde seni düşünmekten
Tabularımı yıktım uğruna,
Ama yine yalnızım yer ile gök arasında
Bir ben bir de Tanrı'm...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!