Sen üzülme birtanem ben üzülürüm bu aşka
Ben yanmışım, aldanmışım, ağlamışım ne çıkar
Dayanamam gözyaşına sakın ağlama
Yeter ki sen gül ben ölmüşüm ne çıkar
Yâr oldu gözyaşım kan dolan gözlerime
Hasretinle yaşarken sensiz bu yerde
Aşkınla kül oldum neredesin sen
Bir dünya kurmuşum hayallerimde
İnan sensiz olmuyor neredesin sen
Böyle mi olmalıydı çok yazık oldu
Yüreğim küflenmiş bu sonbahar
Beynimde örümcekler ağ yapmış
Param parça olmuş bu kalbim
Bunca yıl, tek sana aldanmış
Karanlıkta mahsur kalmışım
Göreyim son kez gitmeden önce
Bakayım o güzel gözlerine
Kimbilir bir daha görür müyüm ki
Bakar mıyım ki giderken dolan gözlere
Yalnızlık sarmakta vücudumu
Gün gelir hayatın son rengi de silinir
Tozpembe yaşantın gün olur biter
Bir şey kalmaz içinde bir bir silinir
Güzelden yana her şey gün olur biter
Ne bir dost bulunur ne de bir yaran
Bilemezsin derdimi
Anlamazsan sevgimi
Bu kalbimin hepsini
Sana verdim bilseydin
Geçerek her şeyimden
Mecnun'un adı kalmış dilde dolanan
Seyran olmuş gönlümün vuslat sabahı
Leyla'sı olmayan Mecnun mu olur
Düşmesin dilinden bir günlük ahı
Yana yakıla aramak boşa
Çekilmiyor bu hayat böyle
Bitmiyor inan dertlerim sensiz
Geçmez oldu günler durdu sanki
Ağlamaya başladı gözlerim sensiz
Sen gittin bıraktın beni bu yerde
Seyrine dalmışken sevda gülünün
Sönmeden alevin, dağıldı külün
İsmi bile soğuk gelir ölümün
Ürpertir insanı hayat yolunda
Sonu meçhul olan yolun başında
Buram buram hasret kokar
Aşkınla yandı bu gönül
Hasretinden kara bağlar
Canından geçti bu gönül
Uğrunda nelerden geçti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!