Ali Atlamaz Şiirleri - Şair Ali Atlamaz

Alında bir yazı
Duvara düşen bir gölge
Benimle beraber oturdular
Ağladım, ağlamadılar
İçim yandı, anlamadılar…

İhanet, cüce ruhluların kara kamburu
Paranın, makamın, benliğin nara tamburu.
Onda verilen emeğe kefil hakaretler
Kayıp vicdan aklında ki sefil rezaletler.

İhanet, ham yobaz kişiliğin eldiveni

Bir yol uzanıyor
Kader kitabımın ortasından
Bir kurt kemiriyor
Yıpranmış sayfalarından
Uzatıyorum ellerimi
Yaşanmış ilkbahardan

Uzandım,
Gecenin yatağına.
Uykularımı sakladığım
Çehrenin karanlığına

Çıktım,

hayat yol ayrımlarıdır
başından sonuna kadar
küçük hesaplar mı
zaman doldurmak için onlar

hayat yol ayrımlarıdır

meleklere söyleyin uyanmayacağım haşirde
bilirim ki sende, yitirdiğim kendimi
bende, seni göreceğim
ve sevgimi söyleyemediğim her gün için
tekrar tekrar dirilip
utançtan öleceğim

koşmaktan yoruldum artık
ve her adımda sendelemekten
bıktım artık
takılan çelmelerle düşmekten

her dost dediğimin

yolların ayrımında
o hüzünlü günün sonunda
açılınca gözlerim
ne çok neşeli insan varmış dedim
işte o günden sonra
daha kırmızı

çalınmış yarınlar gördüm
intihar şahidi aynalarda
çalınmış yarınlar
geride bırakılan mektuplarda
üç cümlecikle
sıradan bir hayatı anlatan

Ben renklerini kaybetmiş ressam
Koymuşum duygularımı paletime
Tek umudum kalmış
Mutluluğun resmini yapmak
Asil, asi olmuş
Beyazı kir tutmuş