Bildim Allah'ım bildim, bu hayat ruhuma yük;
Kulun sana sığındı, senin rahmetin büyük.
Hep hayalmiş susuz çölümde gördüğüm vâhâ,
Ben bana yetmiyorum, umudum tek Allah'a.
Hayâlim tarumar, ümidim bîçare, ruhum pürmelal,
Sizi de perişan etsin inşallah Hakim-i Zülcelal.
Memleketin âfâkına leyl-i matem oldu sâyeniz,
Versin Allah hükmünü, hâk ile yeksân olsun pâyeniz!
Uzun bir teneffüstür yaz, hep ansızın biter.
Çabuk geçen yaz hülyası da silinip yiter.
Biraz hüzün, biraz yeni bir umuttur eylül,
Her yeni başlangıçta heyecanlanır gönül.
İlk kıblegâhında İslamın zalimler mi dolaşsın,
Kudüs'ü çiğneyip Mescid-i Aksa'ya mı ulaşsın?
Ey ümmet-i Muhammed(sav) kalk artık, uyuduğun yeter,
Yetmedi mi bu zillet, âhvalin mâzinden de beter!
Güneş puslu,
Havada yorgun şehrin can veren uğultusu...
"fabrikasız" bir toplum ve
Emperyalizmin görgüsüz çocukları
şehrin cenazesini betonla gömdüler.
Hakkı çiğnenmiş bir adam
Sabır sabır bekledim, umudum da yandı;
Sonsuzluğa meftundum, ruhum böyle dayandı.
Kan ağlarken derunum görenler mutlu sandı,
Teni delip geçti hançer, kemiğe dayandı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!