Ali Andı Şiirleri - Şair Ali Andı

Durmadan zırlayan bir çocuk!

Çocukları severim ama;
durmadan zırlaması ayıp!

Uzun yıllar ona cos dedim.
Asıl lakabı cosi’ydi.
Bilmiyorum ama,
bir köpek ismiydi
galiba..

Sonbaharın kıymetli güneşi..
Bembeyaz odam da
yemyeşil bir çam ağacı var
karşımda.
Ne bu beyazlık soldu,
ne de yaşlanan çam ağacı.

Kafamı duvarlara
çarpacağım gün belli.
Ben sıramı bekliyorum..
Dünya denen bu koca karının,
kahkahalarını işitiyorum.
Bu hayatın bayrağını,

Sensizliğin tarifi,
Un, helva, şeker değildir.
Ölümle yan yanadır,
At başıdır.

Sensizken;

Sevgili vardır;
Yalanın bini bir paradır.
Sevgili vardır;
Konuşamadığın saatler vardır.
Sevgili vardır;
Sadece bir daldır,

İnsanın canı yandığında ağlar,
bu da gayet tabiidir.
Acısını azaltmaz belki ama,
parça parça rahatlatır.

Peki ya canınız yanmıyor da,