yollar uzuyor ellerimde
güneşin sesini topluyorum avuçlarıma
ağır ağır düşüyor zaman avuç içlerime
bir başka köyde ölüyor nehirler
hiçbir acı
almıyordu kendini seslerin dokunuşuna
seslerde boğuluyordu acı
kimsesizlikti sanki bütün sevişmeler
iklimler yağıyor her giden yolcunun arkasından
yapraklar yalnızlığını arıyor uçuşan sessizliklerinde
akıyor yalnızlıklar yol kenarı ıssızlığında zamansız ve iklimsiz
alıyor sessizliğini içerisine gökyüzü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!