Doldur saki kadehleri,
Doldur da sarhoş olayım,
Yarin hayalini görüp,
Seyredip bir hoş olayım…
Burası düş meyhanesi,
Bir sürpriz yapsaydın bana,
Alıp gitseydin bedenden,
Karun hazinem olsaydı,
Esirgemezdim senden.
27 12.2013
Bakmalarda gözlerini,
Tutmalarda ellerini,
Okşamalarda saçını,
Sevmelerde yüreğini,
Göremedim ahh sevgili…
Sana bir gül verecektim,
Veremedim,
Elim kısa! ...
Bir şey söyleyecektim,
Diyemedim,
Dilim kısa! ...
Saramadım, ben seni yar,
Saramadım doyasıya,
Koşturmaca gidiyordun,
Gidiyordun kıyasıya…
Ekmek parası mı desem,
Yatar durur daim, hep yorgan döşek,
Sanırsın yel yemiş dolgun bir başak,
Kaldırayım, dersin, şöyle kıyıdan,
Meğer kof ot imiş eşşoğlu eşek! ...
01.08.2013
Akarsu elmas gibi bir bir örülmüş yurdum,
Kurda sordum, kuşa sordum, ağaca sordum,
Hepsi bir bir siper etmiş göğsünü,
Ben de gittim aynı sipere durdum…
Kılıç almış, kesecekmiş başını,
SEVGİDE HESAP ZAMANI
Çocuktuk, oyunda hesap yaptık. Sonra okullu olduk, derslerde hesap yaptık. İş hayatına başladık, işimizde hesap yaptık. İnşaatlarda hesap yaptık, makinalarda hesap yaptık, madenlerde, arazilerde, ormanlarda, otoyollarda… hesap yaptık. Arkadaşlıklarda, dostluklarda hatta kardeşliklerde ya hesap yaptık, ya yapmadık… Eh, üzdü geçti, bazen ezdi geçti ama “ boş ver, olur böyle şeyler, canı sağolsun, kapat üstünü gitsin! ”… dedik. Ama sevgilide hiç hesap yapmadık! İşte onun ezmesi, üzmesi bir yana; yıkması, yakması geldi üstüne… Her alim, “ dağıtın! ” dedi, önüne gelen sevgi dağıtmanın kutsal bir hedef olduğunu savundu… Düşünün biraz; hepimiz bol keseden dağıttık sevgilerimizi, değil mi? Aslında kutsal olan sevginin kendisiydi, sevgiyi dağıtmak değildi! ... Çünkü bu işin sonunda ektiğini biçmek vardı, biçtik; kimi mutluluk, kimi acı, gülücük, huzur, keder, ağıt, ızdırap, uykusuz geceler… olarak döndü geldi! Çünkü hiç hesap yapmadık sevgi dağıtırken. Hak edene, etmeyene, deliye, akıllıya, siyaha, beyaza, iyiye, kötüye, velhasıl her önümüze gelene dağıttık geçtik! ... Taşa, toprağa, ağaca verdik, kediye, köpeğe, kuşa, insana verdik… Hangisi bizi en çok üzen oldu, düşündük mü hiç? Evet, bizi en çok üzen insan oldu, insana sevgi verip te, karşılığında başka şey aldığımız çok oldu hep! Çünkü onun da sevgide hesabı yoktu, o da başka şeyleri hesap ediyordu hep, onun da başka şeylerde hesabı kuvvetliydi ama sevgide değil! ...
Sevgide hesap zamanıdır. Sevgide ihanet, sevgide nankörlük, sevgide riyakarlık sırrını çözme zamanıdır. Sevgide aslana kendini yedirmeme zamanıdır. Hep “zamanıdır”, deriz de, zamanın tutulamayan bir canavar olduğunu unuturuz… Her attığı adım bir saniye bile olsa yakalayamayız, rüzgar gibi geçer gider, ne ele gelir, ne avuca, ne göze görünür, ne kulağa duyulur… Tatmak istesen bile tadamazsın, zamanın tadı bile belli değildir. Sadece geçen tatlı zamanların hatırası ve acılarının buruk hissi vardır yüreğimizde… Bir de gerçek; en çok sevdiklerimiz, bizi en çok üzenler olmuşlardır! ...
Sakın yanlış anlamayın, sevmekten vazgeçmeyin, sevgileri sıraya koymayın, sevgilere numara vermeyin! ... Ama seveceğiniz insanları seçin! İnsanların kaşlarına, gözlerine, yüzlerine, sözlerine bakmayın, insanların yüreğine bakın, insanların beş duyularına bakın, neyi görüp neyi görmediğine, neyi duyup neyi duymadığına, neye dokunup neye dokunmadığına… bakın! Yarım dolu bardağın hangi tarafını gördüğüne bakın! Zaman hesap zamanı, sevgide bile!
Sevgide geriye kalan en acı posa hatıralardır. Öyle belediye arabasının gelip topladığı çöpler gibi değil, temizlenmesi mümkün olmayan hatıralar! ... Bazen tek kişiyken, bindikçe binenlerle dolan bir gemi gibi, batırsan batıramazsın! dediğin hatıraları…
Aslında tüm bunların sebebi kim bilirmisiniz; sevginin gerçek sahipleri değil, sevgiyi bir türlü sahiplenemeyenler! Nankörlüğü, ihanati, riyakarlığı sevgi kılıfına uydurmaya çalışanlar! Sevgilerin gerçek sahipleri de sevgide hesap yapma ihtiyacı olanlar…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!