Şimdi sen kaygısız uykulardasın
Dağlardan esen rüzgarların ılık
Okyanusa açılan bakışların mavi
Bırak elma yiyen çocukluğun ağlasın Ali
Son seferinden dönmüş gemiyiz
Unutulmuş anılarıyla yaşayan
Duvarlarda gecelerin huysuz yazgısı
Günbatımları severiz kimsesizleri...
Uzaklarda birileri hep seni ansın Ali
Ağaçları da kestiler artık tanıyamazlar bizi
Herkes ışıklı caddelere koşuyor
Yağmur yıkıyor oturduğumuz gölgeleri
Üzerinde ıslak yaprak kokusu kalsın Ali
Gidemediğimiz bir köy vardı
Bitmeyen yollarda açardı gözlerini
Anlayamazlar artık bizi
Kalanları, yazanlar yazsın Ali
Yüksel Akyüz 2
Kayıt Tarihi : 28.9.2019 10:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bence her şiirin bir Ali'si olmalı...
![Yüksel Akyüz 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/28/ali-45.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!