Anlattığım kadarını biliyorsun, ya anlatamadıklarım?
Sanıyorsun ki yazdığım kadar varsın, ya yazamadıklarım?
Kolay sanıyorsun sevgili, oysa hiç kolay değil; ben sana özlemler büyütürken, hasretinle savaşırken, vuslatı beklerken, ayrılık ateşi ile yanmak! Seninle yeniden hayallere dalmış, umutlara sarılıp, yarınlara tutunmuştum, olmadı. Şimdi kısmet değilmiş deyip, yoluma devam edebilmek o kadar kolay değil. Varlığında bile, yokluğuna katlanamazken, hiç olmayacağını, gelmeyeceğini bilmek, kolay değil. Erim dedim, erkeğim bildim, önünden aykırı geçmedim. Söyledin sustum, lafına laf vermedim. Büktüm boynumu, merhamet etmedin. Ne sevdin, ne de sevdirdin kendini, söyle neydi derdin? Herkes hata yapar, ben de çok hata yaptım ama büyük hatalar değil, ufak masum hatalar bunlar. Hiç aklıma gelmezdi bu masum hataların bir geleceğe mâl olacağı. Senden sadece beni sevmeni istedim, fakat sen beni sevmemek için ne kadar bahanen varsa önüme serdin..
Bazen; bir acıyı bastırmak için, daha büyük acılar yaşamak gerekiyor, "acı acıyı bastırır" sözü buradan çıkmış. Umutlarım gibi saçlarım da, bir gün büyür elbet, yeniden.. yeniden.. yeniden.. Saçlarımın örgüsü belki yüreğimin yarasını kapatır.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta