Gücüm, hayatım, nem varsa kaybettim;
Kaybettim, ah, dostlarımı, neş'emi;
Kalmadı hatta kibrim, azametim;
Oydu vehmettiren dahiliğimi.
'Hakikat budur' dedikleri zaman,
Hatırla, çekingen Tan Güneşe
Mutlu sarayını açtığı zaman;
Hatırla, geçerken dalgın gece
Düş kurup gümüş tülünün altından;
Göğsün küt küt atarken hazlar davet edince,
Gölge seni akşamın düşlerine çekince,
Pepa'cığım, gece ilerleyip de
Annen odasına çekildiği an
Sen lambanın altında yarı üryan
Duaya başlarsın ya, eğilip de;
Hani rahatı kaçmış ruhun, seni
Kalbime dedim ki, zayıf kalbime:
Yetmez mi çektiğim bu güne kadar?
Değişe değişe süren acılar
Keder katmıyor mu kederlerime?
Kalbim cevap verdi: yeter ne demek,
Elveda! Artık ben dünyada
Bir daha göremiyeceğim seni.
Sen unutulmazsın ben unutulurum da,
Sen gidince anlıyorum sevdiğimi.
Ağlayıp – sızlasam ne var boş yere
A dostlar, öldüğüm zaman benim
Bir söğüt dikin mezarıma!
Ağlamaklı yapraklarını severim,
Soluk rengi de gider hoşuma;
Ve ağırlık etmez toprağına
Gölgesi yattığım yerin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!