AL FESLİ GIZ
Bir vakıtlar Çaygışla'da güccük bi gız varımış. Anası sayayı herkes gibi atıp da başındaki al fes boşa çıkınca festeki altınları dulukbastılara varasıya gadar sökmüş.
Gücük gızın başındaki yazmayı atıp, gür saçlarını yelde savurtturması ananın pek cinine gediyomuş. Aynı zamanda nazar deer deyi de gorkuyomuş.
Ana, güççük gızı teknede yeşil sabınınan bi gözel çimdirdikten sona geydirmiş. Al fesi de başına geçirmiş. Zoba küreeninin üsdüne köz goyup, üzerlik tütütmüş. Gücük gızı dumanın üstünden bi o yana bi bu yana zıplatmış.
Yaşı yere gelmiyesiceyi al fes daha bi gözel yapmış. Aynıya bakınca kendi bile gözelliğine hayran galmış. Yatağa bile fesiynen girer olmuş. Köyün çocukları da, ana-babası da onun Ümmügülsüm olan adını artık 'Alfesli' diye çığırır olmuş.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
