Alfabenin İlk Harfinde Sevdim Seni

Sessizliği yazmak istedim
Dedi ki benzemem yazdığın şiirlere
Dedim dilimde tüy bitti
Tavrımı bakış tualime aktardı aynalar
Dedi ki aksim kuş mu tünedi ağzına
Tafran bana sökmez dedi zaman
Sustum
Eksildi harfler tek tek

Heveslendi anılar
Herşeydim dedi bazen
Dedim bazen hiç bir şey
Bekledim sesi kısık gün terkisinde gecemi
Yandı sevda yağdanlığı
Yüreğimde gölge oyunları sanki Hacivat
Karagözü olmayan karanlık bir duvar
Belki oluşumu anlatıyor
Perde arkası sinemde eriyen mum

İnledi gökyüzü
Kılıç çekti kalem kükredi orman
Şair uykudan uyan dedi
Bulutsuz yağar mı yağmur
Yağmur olsan da olsa sel gibi sözün
Gözlerine bakamadığım çiçek yüzlüm
Soru soramadığım
Anlat
Demir at gönlüme kimse duymasın
Rüzgarsız titrer mi avucuna düşen yaprak

Sessizliği yazmak istedim
Yazmadım yazamadım
Sana yasaklanmışım
Dilime dolandı bir şarkı
Sus diyordu mavi geceler

Hani yüreğime astığım gözlerin var ya
Yüzümü güldüren
Sırdaşım oldu
Sessizliğim oldu
Sus dedim karanlığını sırtıma dayayan geceye
Dinle dedim gözyaşına teslim olmuş vuslat
Sanadır bu şarkı aşk postuna bürünmüş ayrılık
Uzaklaştıkça ecele koşuyorum diyordu Mustafa Bozkurt
Canlandı düşlerimde öldürdüğüm duygular
Bir kez daha benli oldun mavi geceler

Sevgili
Bir gün ya yalan söylerse bakışın
Bil ki
Beni bana düşman eder döktüğüm göz yaşım
Bilesin ki
Gölgelendiğimde bana güneşi getiren
Kelime kalabalıklığında bulamadığım
Vazgeçtim sensizlikte sessizliği yazmaktan
Bil ki
Alfabenin ilk harfinde sevdim seni
Sen ise alfabenin son harfiyle zindana attın beni