Alfabe Şiiri - Zeynep Beşen

Seni öpsem,oyle birden ,
Vakitli vakitsiz gözlerinden .
Sonrasında silinse yüreğimden dünya illeti.
Yalnızca sen kalsan içimi aydınlatsan.
Seni öpsem,yıkılsa duvarları bahçelerinin, yeşerse ve hattâ rahatlasa ruhun.
O gördüğüm günkü yüzün ortaya çıksa yeniden .
Ve seni öpsem,gülse gözlerin gözlerim de olana.
Sevinçten çığlık atsa kalbim.
Ellerim sevinse
Ve kalbim patir kütür kendini aşsa.
Kendinin dışına çıkıp
Senin orali olsa .
Tan ağarsa alnın da
Yer yarılsa yanın da .
Gönülsem yüreğine ve ansızın yeşersem sesin de .
Belli mi olur adımı anar dudaklarin
Ve kulaklarim sevinçten deliye iter aklımı.
Seni sevmek şahane bir şey
Heyecanlı yaşayan bir şey..
Ve seni öpsem ve yeniden kurulsa Dünya.
Ilk alfabeyi yanakların da denesem.
Cümle kursam bağrında
Uyusam uyansam kokun da .
Ve seni öpsem öyle bir den
Öyle avaz avaz ,
Ve dünü yıkıp bu gün yeniden ve yeni sözlere bıraksam bu dünyanın finalinde
Ve benim ikbalimle seviyorum seni bil/ine.