Alfabe Şiiri - Ayşegül Arat

Akıldır seni farklı kılan,tüm canlılardan
Bak ve gör üstünsün sen onlardan
Cehaletini kırar senin,okuman ve yazman
Çağlara yeni,daha yeni olanını açan
Daima sensin,şu evrene sahip olan
El emeğin, göz nurun, açıktır yolun
Fakat sapma doğrudan,belli olsun sonun
Güzel dünyan güzelliklerle coşsun ve dolsun
Hiçlik olmasın gittiğin yolun başı,sonu
Islak kalsın sevdiğin kedinin,köpeğin burnu
İyi bilirsin sen bunu,akıllı insanoğlu
Jest diyerek yapar bunu hayvan soyu
Kabullen bu belirler onun yaşadığı mutluluğu
Lakin anlamazsın sen,fakirleşmiş duygu yoğunluğu...
Maksadın sunmaksa evrene güzel olan sonsuzluğu
NEDEN! Neden durmadan sen çıkartırsın bozgunluğu?
Oysa ne güzeldir evrende yer alanlar
Ötüşünde bülbülün, yatar nice nice manalar
Puhu bile bu melodilere hep şaşar
Riyakar olma güzelliklere be hey insan
Sen de yaşadığın dünyaya göster izan, intizam
Şakayığı sev dalında. Kız! Varsa koparan,
Tabiatsız olma derim sana insan oğlu insan
Utan eğer yaşadığın dünyaya zarar veriyorsan
Ürkmesin senden sevdiğin çiçek ya da hayvan
Velev ki bunu insan olarak bilmiyorsan
Yazıklar olsun derim sana, buna inan
Zecri yolla olmuyor, olunmuyor ki insan İNSAN!