Alexsandra Şiiri - Kubilay Enginol

Koklayamadığım saçların
Deniz kokardı herhalde
Muzip şakaların, kahkahaların
Alır götürürdü beni gençliğime
Hayaller kurdum hep ikimiz adına
Alaycı umutlar verdin inadına
Vuslat dilimde pelesenk oldu
Alexandra hep kuş oldu,uçtu
Umudun bile yetti bana
Katlandım bilerek alaylarına
Bir buse versen bile yeterdi
O dudaklar şimdi,toprak oldu gitti
Ayağımın dibine gömüldün bak
Turabın olayım dercesine
Bu yürek hep seni sayıkladı
Sevdi seni delicesine
İmkanım olsaydı, adını ebediyete Kazırdım
Sensin Alexandra, sensin herdaim kadınım

Bu şiir Annem Atilla Enginol 'à ithaf edilmiştir.

SAİT FAİK USTANIN ANISINA