Alevli Gök Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

gün ölüyor mu ?
doğuyor mu ? bilmiyorum
yalnızlığımın kabusu diyorum
gün batımları
gün doğumları
ben hep alevlere teslimim
renkli bir kitap gibi olur gök
ellerimi uzatıyorum
ateş güneşin renklerine doğru
beni göğe yakın ediyor bir dağ
ne kadar yalnız olduğumu gösteriyor
bu saatlerde sessizleşir dilim
ömrümün seken bir günü başlıyor
veya bitiyor
ömür kitabımın sayfalarını okuyorum
güneşin renkleri çoğalıyor ruhumda
kalbimde biriken özlemler yanıyor
yoksa ben
kayıp bir gecenin içinde miyim
kendi yüzüme doğru sürükleniyorum
ey benim ateşlerden gökyüzüm
beni yağmalayan ışıklarını çek !
mutsuzluğum
cehennemsi bir çöl ıssızlığı
duvarları yıkık bir dünyam var
acıyla gülümsüyor güneşim
hiçbir gecem de yeşermiyor..

mustafa kaya
10.12.2020 / Kandilli