Alevi, dir diye, diye Şiiri - Hasan Hazani

Sevdiğimi vermiyorlar
Alevi, dir diye, diye
İnsan diye görmüyorlar
Alevi, dir diye, diye

Onlara kız verilmez der
Onlardan kız alınmaz der
Yemek'leri yenilmez der
Alevi, dir diye, diye

Onlara komşu olunmaz
Sağı, solu'nda durulmaz
Selam veripte, alınmaz
Alevi, dir diye, diye

Onlara savaş verilir
Kafa'sı, kolu kesilir
Onlara tecavüz edilir
Alevi, dir diye, diye

Onlara zulüm mübah'tır
Onlara sövmesi hak'tır
Onları öldür sevap'tır
Alevi, dir diye, diye

Onlar lanet toplum derler
Mum yakar, söndürür derler
Bizi sapık bildirirler
Alevi, dir diye, diye

Onlar allah'sız diyorlar
Kafir, kitap'sız diyorlar
Yakıp kafa kesiyorlar
Alevi, dir diye, diye

Allah ekber der azar lar
Ev, köy, sehir'ler yakar'lar
Sevinç, gurur'la bakarlar
Alevi,dir diye, diye

Hazani der bu yezit'ler
Bunlar çakal, kurt'lar, it'ler
Verir zulüm, eziyet'ler
Alevi, dir diye, diye.
(h.hazani)

Şiir'deki Mübah sözünün anlamı:

Yapılmasında veya terkinde dinî veya başka yön'lerden hiçbir mahzuru bulunmayan, yani, mükellefin yapıp yapmamakta tamamen serbest olduğu işlerdir.