Aleve Vermeli Şiiri - Hasan Hüseyin Toraman

huzur, mutluluk ve bir fırtına onu senin gözlerinde görüyorum!
düşündüm; hem de düşleyemeyeceğin kadar düşündüm,
her seferinde başka düşlerde yanlız başıma üşüdüm.
tutamadığım bir buket sarı lale mor leylak değil; tutamadığım uzaktın ruhumdan.
huzur yanındaydı güneş ısısı sandığım sabahlarında kalenin,
mutluluk gülümsemendi sandığım cilası denizdeki dalganın sandığım kalbin suskunluğuydu sakin akan zamanın

hüzün şimdi tam şuramda büyüyor.
uzak geliyor yolları toza boğulmuş çimenlerle kaplı baharın
oysa seninle herşey daha kolay(mış) ,
belkide herşey olan sadece sendin zaten aklımda bir fotoğraf karesi gibi kalan,
yoluydun haykırmanın tek yolu ÇSBD diye haykırmanın kesik tütün kokan mısralarda,
bir mit ya da sır küpü gibi bişeyler saklıydı hücrelerinden birinde aklımın,
gittikçe inanıyorum bir uzvusun git gide dış bükey bir hal alan solukların.
limitsiz sensizlik yeni bir kuram oluyor yavaş yavaş itiraf edemediğim halde seni tanıdığımı bir zamanalar,
nasıl söylenir bilmiyorum acı ama lugata sığmıyorsun ya da beni gittikçe daraltıyorsun.
hayır biliyorum bunların hepsi saçmalık sende beynimi içinden geliyorsun
bir türlü susmak bilmiyorsun kılıksızsın bir kalıba sığdıramıyorum nede varlığından hoşnutum
madem acı veriyorsun neden hala orada duruyorsun neden atamıyorum o şey olan seni aklımdan
bir kurtuluş yolu olmalı,
bir çıkaryol bir açıklama,,,,
belki de bir kırılma noktası olmalı olup biten bütün bu silinmezliğin
evet evet bulmalı kurtuluş yolunu senden ve bitirmeli ve istiklale varmalı huzur çiçeklerinin kokusu
laleler ekmeli rüzgarın biçemediği göklere
ve!
aleve vermeli!