Alevden Şamdan Şiiri - Kenan Deniz

Alevden bir şamdan gibi
devrilirken gözlerimde,
bir çınarın gölgesi
alıp başını gider, peymâne,
düşlerimiz
ve yenik düşer kimliksiz
bir acıya.

Sonra şadırvan, bir gökyüzü altında
yüzleşirim hayta aynalarla.
Sessizce konar üstüme
rutubetli gece,
gövdemde gölgelenen
o bayat acıyla
kurnalara
sığmaz yüreğim.

Şarabını yüzüme kaldıranın da
söz hakkı var şimdi.
bir şey söyleyemem,
kulağımda yankılanırken
son tramvayında gidişi,
susarım içinde, içimde bir çığlık
ağlar durmadan.