gün,
ölüyor mu
doğuyor mu
bilmiyorum
yalnızlığımın kabusu
diyorum
alevlere teslimim
renkli bir kitap gibi
gök
fotoğrafta yürüyorum
ateşe doğru
bir dam
güneşe beni yakın ediyor
ne kadar yalnız olduğumu
gösteriyor
ömrümün seken bir günü
başlıyor
veya bitiyordu
kitabın sayfalarını okudukça
güneşin renkleri
çoğalıyordu
kalbimde biriken özlemler
yanıyordu
yoksa ben
kayıp bir gecenin içinde miyim
kendi yüzüme doğru
sürükleniyorum
ey benim ateşlerden gökyüzüm
beni yağmalayan ışıklarını çek! !
01.12.2016
Mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 1.12.2016 10:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
doğumun varlığına delilmiş
Görünüşte biri gider ama diğeri
gelmektedir. Geçene senenin
laleleri tohumlarında geleceği
sakladığı gibi.
Bu arada bir çok hadise vuku
bulur bunun içinde aşk vardır
acılar ve sürurlar da...
TEBRİKLER ÜSTAD
TÜM YORUMLAR (1)