Alevde Yürüyen Zerdali

Bilemiyorum
Hızla hiç durmadan geçiyor zaman
Van Gölü’nde sektirdiğim yaslı taşlar gibi
İyi-kötü nihayetinde dibe vuruyor günlerim
Neredeyse üç ayım bu daracık odada geçti.
Düşündüm,
Aralıksız ve her şeyi
Herkesi düşündüm
Derler ya “Ellerim Bomboş”
Evet
ELLERİM BOMBOŞ
Bazı anılarım yüzümde tebessüme
Bazıları ise düşündükçe içimi kemiren pişmanlıklara dönüşmüş.
Keşke demeyi sevmediğimi biliyorsun
Söyleyemiyorum da zaten
Çünkü herkesin içimi kemiren
Biraz keşke birikmeli ki keşkeler ders versin.
Aslında alınacak çok ders var
Alan yok…
İnsanlar!
Kalbimi yordukça yoruyorlar
Kalemin ve dostumun mirası bu Kızılırmak sesi
Tek sığınağımız…
Bir de hala çocuksu bakabilmeyi yitirdiğim gökyüzü
Mavi
Beyaz
Gri
KIZIL…
Hayallerden,şekillerden şekillere koşar bulutlardan her biri
Çocuksu bakabilmeyi yitirmediğim gökyüzü
Benim gökyüzüm…
Benden gidecek olsa da
Şimdi benim olan zaman
Zamanım!
Benim zamanım…

2010