boranlar düşse kırık sevincime
sallansa bir ipin ucunda gerçeklerim
yaşamak.. yeniden yaşamak derim
bir yanım hüzün
boğazımda koca bir düğüm
gül pembesi dudaklarına akıyor sevdam
suskunluğumda arıyorum seni
kuşların çığlığında duyuyorum
rüzgarın esişinde sesin
karışıyorum yalan düşlere
..Evrim 'e......
sonra sessizce girdin yüreğime
bir sağa bir sola baktın
kimseler var mı diye
iğne yapraklı ormanların
babamdı..uzanırdı yüreğime
“kestireyim kızım” derdi
hayat zaten kestirmeydi..
çıkmaz yollarındayım ömrümün
dilimde umudun kekremsi tadı
sahipsiz sokaklarda yürüdüm geceler boyu
yüreğimde hasretin
sensiz düşleyemediğim bir yaşam gibi
düştü yüzüme çaresizliğin gölgesi
uzaklaştıkça büyüdü içimdeki yangınlar
sırtımda güz eskisi pelerin
çelik çomak oynayan
fırıncı çocukları
siyah rugan ayakkaplarım
kırmızı külotlu çoraplarım
gündüzlerime sarkan kabuslardan
yığılıyor üzerime hiç bir şey
yüreğimde şarapnel mermileri
gerçeğimden kaçamıyorum
yine ayazlar düşüyor şehrime
kızıla boyardım renklerini
yasak sevinçler büyüttüğüm
yaralı dağ köylerinin
bir parça anne
bir parça umut
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!