Alev kusan adam Şiiri - Mustafa Pınarbaşı

ölüm,
ince şey gülüm
tıpkı parmakların gibi

ellerin haylaz
... parmakların avaz avaz
oynaşır helâk’lar içinde
hey gülüm

alevler kusmuyorum artık
gökdelenden türbelerimi yıktım
üşümüyorum eskisi gibi
ama fâniyim gene de
kutsanmış bir “baba” olmaktan çıktım
derûnuma yaslıdır
ney, gülüm

çarpıldım çarpılacağım kadar
yol yürümekten âcizim
sıcaklık kırkdokuz
yazılarda mâtem var
gelin almayalı epey zaman geçti
tevbelerine dökülüyorum bir tâcizin
gidiyorum sevdiklerimden
loy, gülüm

çok yorgunum
merhamet et,
ne olur,
beni, bir kadir gecesi kovuğuna koy gülüm