Alev ALEV YANGIN VAR Şiiri - Mustafa Yaralı

Çağdaşlık adına çağ dışı fikir,
Vitrinler rengârenk,mutfağı zifir.
Leş gibi kokuyor içindeki kir.
Suçlu bağışlanır hesap sorulmaz,
Şeytan yorulur da piçi yorulmaz.

Fakir bulduğuna kanaat etmez.
Zengine dünyayı versen de yetmez.
Şikâyet tükenmez,mâzeret bitmez.
Her netice bir talebin sonucu,
Gün gelir kendine batar bir ucu.

Tefeci,faizci,rüşvet kıskacı.
Arsız da,hırsız da,yalan kırbacı.
Siyâset komada,reçete acı.
Yazarı,çizeri şöhret arıyor,
Zindanlar kendini aydın sanıyor.

Yamyamlara döndük,ne oldu bize?
Mâsumlar hâine, içki ve meze.
El oğlu huzura vermiyor vize.
Dilenciye döndük ite kakıla,
Paramız pul oldu döndü çakıla.

Bu cahil insanlar nasıl uyansın.
Kimlere güvensin,kime dayansın.
Ey huzur bizlere nede haramsın,
Felâket doğurgan,saadet kısır,
Sende mi,bende mi,onda mı kusur.

Bütün uğraşımız magazin,futbol.
Küfredip söverek,eğlenmek bol bol.
Çağın gerisine giderken bu yol,
Seyircisi çılgın,medyası bir hoş,
Bize yol gösteren bizden de sarhoş.

Toprak susuz kalmış yağmur bekler de.
Umut bulutları yok ki göklerde.
Çileler çileye,çile ekler de;
Havaya ekenler havadan biçer.
Ömürler gölgesiz,serapla geçer.

Birer kukla gibi çoğu insanlar.
Felâket denince kim neyi anlar.
Her tarafta alev alev yangın var;
Yanık kokuları geldi burnuma,
Kapkara isleri çöktü yurduma.

15.05.2001