Alev Alev Yandığım

Şiirin takılmış düşüncemin ağına
Uyku yok, kurtaramazsam mısraları
Her işi ustaca yapan elim titrek,
yazıyorum bu dizeleri bir gece yarısı
Yaslı ormandan yanık ağaç kokuları odamda
gizli-saklı sızıları,
Bilirim bu yara kapanmayacak

Anahtarını aramaktan çoktan vazgeçti yürek
Kapılar kapanmış bir bir
Kapılar açılmış hep birden
Neye yarar....
Tükenmişse umut yolu yarılamadan

Mavi hüzünler, yeşil mevsimle sarmaşır
Elâ gözler siyahla bakışmaz
Rengarenk kadın saçları
- Oysa her kadın sadece kadın -
Alaca karanlık memleketimin manzarası

Git gide siyah beyazlaşıyor anılar
Yüreğimdeki acının tarifini
varsa
gerçek şair anlayabilir
Kalem ustalarından
çoktan uzaklaşmıştır duygu

Bilirim.
Uzakta birileri var sızılarımın ucundan tutan
ve yalnız değilim aşk kervanında
Bir hiç'in, kalabalığında
tutunabildiği bir mısrası varsa
-tutunabildiğim bir mısra-
Hiç'lik bize düşmez
Bil ki son istasyona yaklaştıkça
netleşir kimliğin
Tam buldum dediğin an'da
inmişsindir.
O zaman
dönüp bakma
Kilidi kırık, kapısı açık günlere