Alev Alev Sar Beni Şiiri - Haydar Okur

Sen yoksan cançiçeğim
İçimde dinmez bi alev titrekliğ var
Oysa üşüyorum, her yanım üşüyor
Sitep buzullarında donuk bir ağaç gibi
Donuyorum...
Donuyor gecelerim
Yatağım, baş koyduğum yastığım donuyor
Ve düşlerimi dayanılmaz esintiler vuruyor
Sen yoksun aşkım yüreğim yanıyor
Üşüyorum, üşüyorum,
Ne olursun alev alev sar beni.

Gün batımlarında ve gün doğumlarında
Hep o bir çift kumru konar pencereme
Başbaşa, koyun koyuna bir tünekte
Ötüşerek nasıl da ısıtıyor birbirini...
Irmakları, gölleri ve denizleri
Öptükçe gülüyor güneş dünyaya
Yıldızlar aşk şarkılarını fısıldıyor mehtaba
Ben gülemiyorum, ben duyamıyorum
Ve ben yapayalnızım, sensizim..

Zamana direniyor, beklemelere ileniyorum
Üşüyorum, donuyorum bir mum gibi
Sar beni,
Sar beni bir alevden kundağa
Bele beni,
Alev alev sar beni...

Rengini yitirniş dört duvarı arasında odamın
Küf mavisi karanlıklar kuşatıyor, kurşini yalnızlığımı
Pencerem ufuklara açılmıyor
Yüreğim bir mezar sessizliğinde seni bekliyorum
Feryadı özleminin hüznü içinde
Savur beni deli rüzgarlara
Savur ki ben yitem
Ya da ışık ışık kollarınla sar beni
Üşüyorum Işık Kuşum
Alev alev sar beni

KÖMEN