Alev Alev Şiiri - Ferda Çalışkan

Hayatta kalmaya çalıştım,
Çalışmadığım yerden geldim dünyaya
Hayattan kaldım…
Derken biri elini uzattı umutlu yarınlardan,
Tuttu ruhumun titrek ellerini,
Ve kaldırdı hayata…
Ben hayattan kaldım derken,
Onunla kaldığım her yer hayatım oldu…
Geceler sabaha kavuştuğunda,
Benim üzerime gün doğmuyordu
Ağlardım…
Bir çift göz düştü üzerime
Karanlık çağları tutuşturan,
Bir çift göz :
Donakalmış umutları eritip bugünlere döken
Bir çift göz :
Gün yüzü görmemiş günlerimin ilk sabahı…
Bir çift göz:
Alev alev…
Korktuğunda değil, üşüdüğünde titreyen alev
Rüzgara değil, ışık veremediği dibine boyun eğen alev
Ağladığını sadece gölgesine söyleyen alev
Bir çift göz:
Alev alev…
Gün görmek için güneşe ihtiyacım olmadığını
O bana bakınca anladım,
Güneşin her daim doğudan doğmadığını
Soğuk bir aralık ayının on ikisinde ısındığımda anladım…
Düştüğümü hiç düşlememiştim,
Lakin düştüğümde düşlemeye başladım;
Bir çift göze düştüğümde…
Bir çift göz : Alev alev
Gözün gibi bakarsan;
Bir çift göz : Durgun
Sıcağında durulursun.
Gözü gibi bakarsan;
Bir çift göz : Tek kurşun
Vurulursun…
Gözünden düşüp akarsan;
Bir çift göz : Bir çift köz
Kavrulursun…
Göze alınırsan
Bir çift göz : Sorgun
Direnme, yorulursun…
Göze alırsan,
Bir çift göz : Vurgun
Sol yerine kurulursun
Yalnız;
Göze alamazsan
Gözlerini al, savrulursun…

FERDA ÇALIŞKAN