Alev Alev Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Satırlar yetmez ihtişamını anlatmaya
Sabırlar yetmez ki hiçliğine katlanmaya
Duygular karışır güzel yüzüne bakınca
Düşünceler dağılır aklım sende kalınca
Evrenimin özü oluvermiştin sen sanki
Hep sürmeli artık aramızdaki ilişki
Yine de alabildiğine dünya dışıydım
Çok zamanlar kendimden bile ayrı kalmıştım
Ele geçirmiştin kudretinle bedenimi
Yabancıydım, iyice kaybetmiştim kendimi
Uçuyordum senin masmavi semalarında
yüzüyordum durmadan o berrak sularında
Dalıp çıkıyordum karanlıktan aydınlığa
Katlanırım yanında her türlü ayrılığa
Adını ne zaman işitsem titrer benliğim
Bu gönül hep seninledir anla sevdiceğim
Gözlerin engin okyanuslardan daha engin
Duygu bahçen yıldızlı geceden daha zengin
İçime işlemiştin ta iliklerime dek
Tükendi sayende iğrenç buhranlarım tek tek
Alev alev yandım aşkının ateşi ile
Buz gibi oldum gidişinin ayazı ile
Çöl gibi ıpıssız oluyordum yokluğunda
Unuturdum cehennemi bile varlığında
Koşmaktayım sevgilim, sana doğru son sürat
Geri çağıran başıboş hayallere inat
Hiç bitmeyecek kadar kocaman benliğinde
Kah akar kah eserim ılıman ikliminde
Senden önce dünyanın tüm renklerine kördüm
Göz alıcılığına rağmen ilk seni gördüm
Gülüşün susturuyor dolunayla güneşi
Güzelliğin harlıyor içimdeki ateşi
Engin ruhun malikanem olmuştu nihayet
Sonsuzluğu da kucakladım sayende elbet