Alev...Alev Şiiri - Derin Deniz

İkibin dördün ilk kar'ı yağıyor izmir'e
Ki ben böylesini
doksan ikide de görmüştüm
Ve ilk o zaman saçlarıma kar yağmıştı

Evimizin talan oluşunu
mecburiyetten giren kış soğunu
ilk o zamanlar tatmıştım
Yüreğimin bir köşesi hala
o kışı yaşıyor...

Karlı ve dumanlı
Asi ve merhametsiz

Şimdi böyle durgun olduğuma bakmayın
kimse bilmez içimde kopan fırtınaları,
azgın nehirleri.
Eskiyen yıllar gibiyim son zamanlarda
suskun ve çaresiz.
Anlamsızlaşıyor gün güne aşklar
yarım kalan bir şeyler var hala
hüzne dönen ve hiç bir zaman
yaşanamayan çocukluğum gibi

Biz o yıllarda büyümeye mahkumduk
uçurtmalarımız tellere bile takılmadan
iplerini çoktan kopartmışlardı
yalnızca ölmemek için yaşıyorduk
yalnızlığımıza bile razıydık
yaşamak için...
Gülmeyi ise çok daha sonra öğrendik;
ve daha sonra gizledik
tüm sevincimizi...

Asi ve serseriydim o yıllar
hiç bir yerde hiç kimse tutamadı beni
günlerce,aylarca eve uğramadım
yüreğimi hançer gibi biledim
'Suskunluğum çaresizliğimden değildi
küskünlüğümdendi o yıllara...'

ikibin dördün ilk kar'ı yağıyor izmir'e
bön böyle kar'ı bir de doksan iki de görmüştüm
ilk o zamanlar saçlarıma kar yağmıştı
ilk o zamanlar sahipsiz ve kimsesizdim
vazgeçemediğim bir şeyler vardı hala
yarım kalan çocukluğum gibi...

Beni yaşamaya zorlayan
fakat benim hiç bir zaman bilemediğim
bir duyguydu o zamanlardan kalma
yüreğimin bana anlatamadığı
bir şeyler vardı hala
yarım kalan ve hiç bir zaman
tamamlıyamadığım şiirler gibi
vazgeçemediğim bir şeyler vardı
adını koyamadığım...

Şimdi böyle durgunluğuma kanmayın
kimse bilmez içimde fırtınalar koparan
vefasız hıncımı,kavgalı sevdamı

İkibin dördün ilk kar'ı yağıyor izmir'e
Ki doksan iki den beri hiç durmadı
Buz kesmiş ellerimin soğukluğu
yüreğimse,
Bir sevda ateşi ile
halen yanıp tutuşmakta
Alev...Alev

(kardeşim Özgür)