Alev Şiiri - Hüseyin Bülent Oskay

Şiir için gözyaşı derler onu bilmem yalnız
Aczimin giryesidir bence bütün âsârım

Mehmet Âkif

Sana bir şiir yazdım haberin yok mısraından
Kim kafiye armağan eder benim kadar sana?
Sana bir âhenk düzdüm bin beter hâtırandan
Kim mısra biriktirmiş benim kadar sana?

Hâlâ, 9 Eylül Eğitim seni ilk gördüğüm yer,
28 Şubatı doksan dokuzun... adını kalbime çaktım,
Halkapınar Durağı, şantiyesi metronun
Biyoloji ikide esmer yuvarlak bir kız
Ben, ilk gördüğüme hiç vurulmamıştım.
Telefonun aklımda söylersem şikâyet olur
İçtiğin kola kutusu senden dudağını çaldım.

Şimdi nerdesin?
Hangi Bartelmi Diaz fersah fersah keşfeder
en mavi sularını?
Ya hangi bir Fâtihtir bomba mehter toz eder
muazzam surlarını?
Ağla Ümit Burnu, dövün Konstantinapolis!

Belki şu an kararsız, ihtimal bu ya!

Akşamki dâvete abiye mi giyse
Hem ne diye geç pişer körolası fasulye
Çocuk için pek erken seneler var önümde
Muraaaaat telefon faturası ceketin sağ cebinde!
Ha sahi! Bir çocuk vardı çıkaramadım adını
Şiir tükürür ha bire ümit kokardı ağzı
amaaaaan her neyse!

Alev, yandı fasulye!

2001-Sivas