Alesya Gibi: Hayatı, Biyografisi, Eserle ...

Şair deme yazarım ve bir hayatım yok henüz

Eserleri

Adın adım kim bu kadın?

Birden bire alınan kararlar sonucunda,doğan yalnızlık çocukları dışında,kimse yok karşında.
Şahsi fikrimdir ki,beni ne kadar çok insan tanırsa,o kadar çok bıçak yönelir kalbime.
Geçen gün birileri,sahte sevgi sözcükleri yağdırırken birilerine,bir ileri bir geri konuşurken birileri birilerine,
Sustum,ama beynimde yankılanan sesin,bana kalbimi çıkartıp veremediğimdendir,sana sarılma isteğim dedi.
Bir hüzündür ki zinhar çözemedim,ve bulamadım nedenini.
Hatırda ve hayatta sen kalırsın belki.
Ben kalamadım çünkü.
Sonra yürüyordum bir sokağın başında hislerim ayaklanıp, kalabalığın içinden sıyrıldığında,beni anımsayacak hatırlayacaksın derken... Sustum,ben bugün sustum ve dinledim içimdeki biri,başka biri.
Sanki ben değil,soru yağmuruna tuttum hepsine cevap verdi,ki karşımdaki hayat olsa bana cevap vermezdi.
O çocuk başkaları yaralamasın diye,kendi kendini öldürdü dedi ve susamadım canıma,sustum sadece.
Sen güle güle gidemezsin,ben de hoşça kalamam,beni bu lanet sokakta arama diye bağıran çocukluğumu,aramıyordum.
Tokamı kaybettiğim günden bu yana,aradığım şeyleri bulamıyorum.
Artık aramıyorum ama,ama içimdeki biri,başka biri.
Bazen nezarete atılmış bir kaplan gibi,demirleri parçalarcasına delik deşik ediyor kalbimdeki odacıkları.
Önüne atılmış bir tutsaklık,debelenip duruyor ama özgürlüğe kavuşamıyor sanki.
Sanki,sanki bir orduyu katletmiş,ama zerre hüznü pişmanlığı yok.
Dinledikçe anlayacaksın piskolojimin bozulduğunu,fazlasıyla yorulduğumu ve bu şehirde boğulduğumu.
Benim hüznüm bana yeter,sokağı geçtim bedenimi terk eder misin ?
Son soruma cevap vermeden,gitti içimden.
Ben de yürüdüm,başka ruhlara doğru gidiyorum.
Yolcuyuz bu aralar...

alesyagibi