Alemlerin Rahmeti! Şiiri - Cihat Şahin

Allah onu gönderdi, çok muhtaçken âlemler,
Getirdiği nur ile zail oldu elemler.

O beşere bir şahit, bir nezir ve Beşir’dir!
Maruf’u ile münker’i, cin ve inse naşirdir.

Tek isteği resulün; son kitaba iktida!
Kelime-i şehadet, muhakkak ki iptida.

Bu cümleyi söyletmek, vazifesi beşere!
Nehy-i anil münker’le, son vermektir her şerre.

Yoksa harple mükellef, rabbi öyle emreder,
Münkirlerle dostluğu, yüce mevla nehyeder!

Her şirk sona ermeli, halis tevhid kalmalı!
Din sadece ve yalnız; tek Allahın olmalı.

Bu talebe hiç kimse, asla karşı duramaz!
Emir kesin ve açık, kimse farklı yoramaz!

Yeryüzünden kalkmalı, her hurafe ve bidat!
Doldurmalı şu arzı, yalnız nur-u hakikat.

Hem sevmeli kul hakkı, hem korkmalı azaptan!
Rahmetini umarken, titremeli gadaptan.

Böyle dedi o resul ve böylede yaşadı!
Batıl olan ne varsa, bir çırpıda boşadı.

Havf ve reca ortası, denir dinde bu tarza!
Kul kaçarken günahtan, uymalıdır tüm farza.

Sünnetlere uyarak, olur insler müstakim!
Son nebiyi tek rehber, kılmış bize Hak, Hakim.

Nebi bize muarrif, âlemlerin Rabbini,
Tebliğ ile mükellef ve yalnızca hak dini!

Der; ” muaftır azaptan, kim uyarsa kitaba!
“Yoksa maruz kalacak, dünya, ukba itaba! ”

Bu gerçeği duyurmuş, yüz binlerce mübelliğ!
Enbiya ve evliya, etmiş inse hep tebliğ.

Halen ilan ediyor, hiç durmadan hatipler!
Şahit buna yaratan, kaydediyor kâtipler.

Vaat ediyor Hak Mevla, muttaki ye rahmeti!
Rahmet-i Rahman için, çekmek gerek zahmeti.

Dünya tarla uhraya, kul ektiğin biçecek!
Ne ekerse hayır, şer; ele onlar geçecek!

Cihat ŞAHİN
05.05.2010-İZMİR