Alemlerin Rabbi Şiiri - Mesut Çetinkaya

Omuzlarım çökük, yorgunum sırtımdaki yükten
Borcum çok, başım önde, utanç akar yüzümden
Ellerimi açamam semaya, mahcubum, çıkamam karşına
Yüzüm yok, kim bilir kaç kez sığındım, senin affına

Uykularım kaçar, aklıma gelince hatalarım
Arşa uzanır, üst üste koysam günahlarım
Her doğan gün, bir gün daha eksilir ömürden
Bilemem nasıl geçerim, kabirdeki sözlüden

Rabbim’i bilir iman ederim, Resulullah’tır benim önderim
Kitabım Kuran-ı kerim, meleklere de iman ederim
Bilirim her şeyi de, uygulamam, hakim olamam nefsime
Kızarım, söylenirim, bilirim bunun zararı kendime

Görürüm insanları, kıvranırlar, savaş, yokluk içinde
Ama senin ismin, her daim söylenir dillerinde
Ben ise kızarım, isyan ederim, en ufacık aksaklığa
İmtihan için geldiğimizi unutarak, bu fani dünyaya

Düştüm, dünyalık dertlerin telaşesi içerisine
Ne tam dünyalık yaşadım, ne çalıştım ahrete
Bir gün her insan gibi bende, verdiğimde emaneti
Heybem boş, sırat keskin, zor görürüm cenneti

Alemlerin Rabbi’sin, affın okyanuslardan büyük
Ama dileyemem senden af, günahlarım sırtımda yük
Haykırıyorum, Rabbimsin, Muhammed Mustafa resülun
Yolun yolumdur, karşına alnı açık gelecek bu kulun