Alemlere Rahmet -7- Şiiri - Kamil Çağlar

Güvenliği kalmamıştı iman edenlerin, ne bedenen ne de dinen
Sabır ediyorlardı sıkıntılara, Müslüman’dı onlar zulme direnen!
Tavsiye etti Peygamber hicreti, huzur için mü’minlere
Habeşistan’a hareket etti bir grup, sığındılar hükümdarın adaletine!

Peşlerini bırakmadı müşrikler, takip ettiler Müslümanları
Güçlenmesinden korkuyorlardı onların, eksik etmediler tehdidi!
Elleri boş döndü elçiler, kucaklarında bir yığın hediyeyle
Himaye altına alındı her biri, savunmasında Cafer’in liderliğiyle!

Çılgına döndü Kureyş’liler, başladılar sosyal boykota
Konuşmuyorlardı Müslüman’larla, talip olmuşlardı O’nun boynuna!
Ne sulh yaptılar onlarla, ne de izin verdiler Eman’a
O kadar azimliydiler ki; unutmadılar Ka’be duvarına da asmayı vesika!

Açlık ve sıkıntı içinde yaşadı inanlar, tam üç yıl boyunca
Ablukayla da yılmadılar, zorlandıkları mecburi hayatta!
Koyun derisini kaynatarak yediler, karşı geldiler imansızlara
Sabır dilediler Allah’tan, katlanmak için bu boykota!

Terk etmediler Peygamber’i, müşriklerin amacı da buydu
Olmadılar dinlerinde şikayetçi, ne de Paygamber’imiz duydu!
Bazıları silahlandı müşriklerin, son verdiler bu kötü muameleye
Çöl karıncaları bile biliyordu, Allah göndermişti emirleri Nebi’ye!

Himaye etmişti amcası Ebu Talip, kol kanat germişti O’na
Çok istedi girmesini İslam’a, son nefesini veriyor olsa da!
Ahiret’te şefaat etmek istiyordu, kendisine katkısı olan amcasına
Nüzul oldu ayetler yine, anlatılıyordu bu durum sure-i Kasas’ta!

Mutlu ve acı günlerinde yalnız bırakmadı, asla kocası Peygamber’i
Kendisine ilk inanan şerefine ulaşmıştı, defnetmek zorunda kaldı eşini!
Çok üzüldü Müslümanlar, bu zamana dediler gam ve keder yılı
Cennet’le müjdelendi Hatice, zamanın kadınları arasında en hayırlısı!

Bu ölümlerden sonra arttırdı müşrikler, inananlara olan eziyetlerini
Hem tesellisi sona ermişti artık, bitiyordu Abdülmuttalip’lerin desteği!
İşini daha da zorlaştırdı, hakimiyet geçti kafir Ebu Leheb’e
Destek almaya yöneldi Nebi, tebliğ için başka şehirlere!